Aleksandra Słyż + Maks Posio / James Ferraro

Aleksandra Słyż to kompozytorka, sound designerka i reżyserka dźwięku. Ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznańską Akademię Muzyczną oraz Królewskie Konserwatorium w Sztokholmie. Od 2017 roku prowadzi badania artystyczne, w których zajmuje się eksperymentami dotyczącymi sonifikacji ruchu i gestu, ludzkich odruchów proprioceptywnych oraz różnych rodzajów interakcji.

Prace Aleksandry Słyż prezentowane były na festiwalach muzycznych i filmowych w Europie i USA, m.in. Audiorama, Avant Art Festival, Kiev Music Festival, Open Source Art, UNM Festival, Unsound. Jest członkinią międzynarodowego projektu We Are Europe oraz platformy SHAPE+, zrzeszającej twórców innowacyjnej muzyki i sztuk audiowizualnych w Europie.

Podczas występów na żywo Aleksandra Słyż szuka subtelnych połączeń między instrumentami akustycznymi a syntezatorami modułowymi, tworząc bogate i różnorodne dronowe struktury, które powoli, ale intensywnie pulsują i rezonują z otaczającą przestrzenią oraz odbiorcą.

Podczas koncertu w ramach Festiwalu Ars Cameralis artystce towarzyszyć będzie Maks Posio – artysta wizualny, który w swojej twórczości łączy render z wideo, rzeźbą, skanami 3D oraz formami audiowizualnymi. W pracy z dźwiękiem Posio wykorzystuje przede wszystkim przestrzenie liminalne, tworząc masywne, szorstkie, wielostrukturowe i wielowymiarowe rzeczywistości cyfrowe, którymi manipuluje w czasie rzeczywistym.

Undergroundowy muzyk, kompozytor i wirtualny atmosferysta, który małymi partiami wydawał swoją muzykę na kasetach, cd-r’ach i vhs’ach. James Ferraro zaczynał swoją karierę na początku XXI wieku w noise’owym zespole The Skaters. Po jego rozpadzie skupił się na solowej pracy — wydał wiele płyt zarówno pod swoim nazwiskiem, jak i licznymi pseudonimami.

„Far Side Virtual”, album Jamesa Ferraro z 2011 roku, często uznawany jest za przyczynek do rozwoju mikro-gatunków takich jak hypnagogic pop czy vaporwave. Album zdobył też tytuł płyty roku kultowego magazynu The Wire, a sam Simon Reynolds w swojej słynnej książce „Retromania” nazwał go muzycznym kamieniem milowym.

James Ferraro to artysta z prawdziwego zdarzenia, który stworzył jedne z najbardziej fascynujących i kunsztownych przykładów muzyki współczesnej. W swojej twórczości łączy impresjonistyczną, wszechogarniającą wyobraźnię ze szczerym uwielbieniem dla najbłyskotliwszych i najśmielszych momentów amerykańskiej popkultury. James Ferraro odwołuje się do takich współczesnych wątków, jak konsumpcjonizm, cybernetyka, kontrkultura, Nowy Jork po 11 września czy upadek cywilizacji.