Joanna Oparek, Ewa Świąc, Jakub Skurtys
→ Wydarzenie będzie tłumaczone na polski język migowy
→ Wstęp wolny
Gdy kilka tygodni temu Jerzy Jarniewicz odbierał Nagrodę Nike za tom poetycki, powiedział, że w Polsce czytających poezję jest może tylu, co Spartan poległych pod Termopilami. Tymczasem w programie Festiwalu Ars Cameralis poezja ma swoje stałe miejsce. W tym roku wśród festiwalowych wydarzeń znalazło się spotkanie z dwoma poetkami. Różni je wiele. Ewa Świąc, mieszkanka Katowic, po wydaniu debiutanckiej książki poetyckiej przez dziewięć lat milczała. Jej drugi tom ukazał się w 2022 roku nakładem oficyny papierwdole. W tym czasie krakowianka Joanna Oparek wydała trzy tomiki, związała się także z teatrem. Uprawiają całkiem różną poezję, w której można jednak zauważyć pewne podobieństwa. Różni je wiele, łączy natomiast to, że obie są znakomitymi poetkami.
Uczestnicy spotkania
Poetka, pisarka, dramatopisarka. Autorka książek poetyckich: „Po kostki w niebie” (2003), „Czerwie” (2012), „Berlin Porn” (2015), „mocne skóry białe płótna” (2019), „Małe powinności” (2022), powieści: „Mężczyzna z kodem kreskowym” (2004), „Jesień w Nowym Jorku” (2006), „Loża” (2012) oraz dramatów: „Projekt Ameryka” (2009), „Wężowisko” (2015), „Obcy. Tragedia grecka” (2017), „Osobliwość/Singularity” (2021). Jako dramatopisarka współpracowała z Narodowym Starym Teatrem i Teatrem Nowym w Krakowie oraz Teatrem Miejskim w Gliwicach, gdzie wyreżyserowała swoją ostatnią sztukę „Całe życie” (2021). Od 2021 członkini Rady Programowej Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza.
fot. Wojtek Nurek
Poetka, krytyczka. Publikowała w prasie literackiej (m.in. „Śląsk”, „Akcent”, „Fraza”, „Pogranicza”, „Topos”, „Rita Baum”) oraz antologiach („100 wierszy. Poeci i poetki przekraczają granice”, 2011 oraz „30/30. 30 poetek i poetów. 30 lat Serii Poetyckiej SLKKB”, 2021). Debiutowała książką poetycką „Lekcja oddychania” (2013, wyróżnienie w konkursie na debiut poetycki „Złoty Środek Poezji”). W latach 2008–2019 była redaktorką vortalu literackiego „Śląska Strefa Gender”. W tym roku światło dzienne ujrzała jej druga książka poetycka „Odbitki”. Mieszka w Katowicach.
Krytyk i historyk literatury, adiunkt na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako badacz zajmuje się między innymi poezją najnowszą, literaturą XX wieku i historią awangardy. Autor książek: „Wspólny mianownik” (2020, nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii esej) oraz „Wiersz… i cała reszta” (2021), współredaktor tomu szkiców o poezji najnowszej „Tajne bankiety” (2014), autor wyborów wierszy: „Zerwane rozmowy” Agnieszki Wolny-Hamkało (2020), wspólnie z Dawidem Kujawą i Piotrem Wawrzyńczykiem „Aaa!… 111 wierszy” Jarosława Markiewicza (2020) oraz „Księgi wyjścia” Cezarego Domarusa (2022). Obecnie przygotowuje książkę eseistyczną o poezji Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego.
fot. M. Rigamonti